Σήμερα ξύπνησα με όρεξη για γλυκό. Όχι όποιο κι όποιο γλυκό. Θυμήθηκα τα τυλιχτά κεράσματα που μας πρόσφεραν παλιότερα, όταν πηγαίναμε κάποια επίσκεψη σε κάποιο φιλικό ή συγγενικό σπίτι. Λίγο μετά τις χαιρετούρες έκανε την εμφάνιση της συνήθως κάποια φοντανιέρα γεμάτη τυλιχτά κεράσματα. Σοκολατένια αν ήσουν τυχερός. Θυμάμαι να παίρνω πάντα διστακτικά ένα κέρασμα (ήμουν ντροπαλό παιδί και με τρόπους) και την εκάστοτε οικοδέσποινα να επιμένει “Τι; Μόνο ένα; Πάρε κι άλλα για το σπίτι. Να, βάλε τα στην τσέπη του μπουφάν σου”.
Το αγαπημένο μου τυλιχτό ήταν και είναι τα σοκολατένια βραχάκια με αμύγδαλα. Τα λέγαμε και ανώμαλα λόγω σχήματος. Η γεύση τους είναι ισορροπημένη, ούτε γλυκά ούτε πικρά δηλαδή, όπως ακριβώς μου αρέσει. Είναι και τραγανά και αυτό είναι -γνώμη μου- που τα κάνει εθιστικά. Μετά την πρώτη μπουκιά θέλεις να αδειάσεις όλη τη φοντανιέρα.
Continue Reading
