Αυτή τη φορά αποφάσισα να σου προτείνω ένα βιβλίο μεγάλο σε όγκο, με πολύ όμορφο εξώφυλλο και πολύ ενδιαφέρον, αλλά όχι τόσο ευκολοδιάβαστο περιεχόμενο. Είχα ακούσει για αυτό αντικρουόμενες απόψεις. Μερικοί το εκθείαζαν, άλλοι έκριναν ότι δεν είναι τόσο καλό όσο ακούγεται. Ε, και αυτό είναι που με ιντρίγκαρε και πήγα να το αγοράσω. Ο λόγος για τον “Παριζιάνο” της Isabella Hammad, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Μέσα από τις πολλές -ομολογουμένως- σελίδες του παρακολουθούμε το ταξίδι της ζωής του Μιντχάτ Καμάλ, ενός νέου από την Παλαιστίνη, ο οποίος αφήνει την πατρίδα του κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου προκειμένου να σπουδάσει ιατρική στη Γαλλία. Εκεί έρχεται σε επαφή με ανθρώπους μιας άλλης κουλτούρας. Εντυπωσιάζεται από το νέο και το διαφορετικό, ανακαλύπτει τα μυστικά του ξένου τόπου, γνωρίζει νέους ανθρώπους, κάνει νέους φίλους, μαθαίνει καινούργια πράγματα, προσπαθεί να ενσωματωθεί, ερωτεύεται, απογοητεύεται, ώσπου τελικά αποφασίζει να γυρίσει πίσω στον τόπο του, τη Ναμπλούς, και στους δικούς του ανθρώπους.
Στη Ναμπλούς μπαίνει στους ρυθμούς της καθημερινής ζωής της Παλαιστίνης, όμως για όλους είναι πια ο “Παριζιάνος”, μιας και αποπνέει έναν παριζιάνικο αέρα. Για ακόμα μία φορά προσπαθεί να ενσωματωθεί, αλλά και να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της οικογένειάς του. Αρχίζει να εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση προκειμένου να ευχαριστήσει τον πατέρα του και φυσικά παντρεύεται μόλις εκείνος του το ζητήσει βάζοντας μια και καλή στην άκρη τα δικά του “θέλω”. Τώρα πια όλα φαίνονται να έχουν μπει στη θέση τους, η ζωή έχει αρχίσει να κυλά ήρεμα και νοιώθει επιτέλους ότι κάπου ανήκει.
Όμως, η ατυχία που καραδοκεί, το παρελθόν που επιστρέφει αμείλικτο και το παρόν στη Μέση Ανατολή που ταλανίζεται από αναταραχές και πολεμικές συρράξεις, δεν αργούν να κλονίσουν τον Μιντχάτ και να τον οδηγήσουν σε ένα ταξίδι αναζήτησης. Όσο όλα γύρω αλλάζουν ή γκρεμίζονται και χάνονται, ο Μιντχάτ παλεύει να ανακαλύψει την αγάπη, τον έρωτα, αλλά πάνω από όλα να ανακαλύψει τον εαυτό του και να τον αποδεχτεί.
Τελειώνοντας αυτό το βιβλίο ειλικρινά δεν μπορώ να σου πω αν ήταν καλό ή όχι, αν πρέπει να το διαβάσεις ή όχι. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σου περιγράψω πώς ένοιωσα εγώ όσο το διάβαζα. Ξεκινώντας την ανάγνωση των πρώτων σελίδων αντιμετώπισα δύο δυσκολίες. Πρώτα πρώτα δυσκολεύτηκα πολύ να εξοικειωθώ με τα ονόματα των ηρώων και να θυμάμαι κάθε φορά ποιος είναι ποιος, οπότε αναγκαστικά γυρνούσα συνέχεια στις προηγούμενες σελίδες για να θυμηθώ. Επιπλέον, δεν είχα αρκετές γνώσεις σχετικά με τα ιστορικά γεγονότα της Μέσης Ανατολής. Κι αυτό ήταν που μου έδωσε κίνητρο να ψάξω, να διαβάσω και να μάθω.
Οφείλω πάντως να παραδεχτώ ότι παρά τον μεγάλο αριθμό των σελίδων του δεν ήταν ένα βιβλίο που με κούρασε. Αντιθέτως, κράτησε το ενδιαφέρον μου ζωντανό σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης μιας και είναι πλούσιο σε ψυχογραφήματα και τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται είναι αρκετά και διαφορετικά. Σίγουρα, όμως, δεν είναι ένα βιβλίο εύκολο. Οπότε αν ψάχνεις κάτι για να χαλαρώσεις και να περάσεις απλά καλά, τότε αυτό το βιβλίο δεν είναι για εσένα. Μα εσύ που θα του δώσεις μια ευκαιρία, καθώς επίσης και τον χρόνο και την προσοχή που του πρέπει, νομίζω θα το αγαπήσεις, όπως εγώ!
Συνοψίζοντας, ένοιωσα πως στον Μιντχάτ ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να δει στοιχεία του εαυτού του και να ταυτιστεί μαζί του. Όλοι μας κυνηγάμε τα όνειρά μας καθημερινά ή τα έχουμε βάλει κάποια στιγμή σε δεύτερη μοίρα απλά για να είμαστε αρεστοί στους γύρω μας, όλοι μας έχουμε κάποια στιγμή αγαπήσει και έχουμε προδοθεί, όλοι μας έχουμε κάνει τα σωστά μας, αλλά και τα λάθη μας, όλοι μας κάποτε φανήκαμε απρόσμενα δυνατοί και άλλοτε αδύναμοι και τρωτοί. Μα πάνω από όλα όλοι μας κάποια στιγμή στη ζωή μας αναγκαστήκαμε ή θα αναγκαστούμε να δούμε βαθιά μέσα μας, να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και να μας αποδεχτούμε!
Extra info: Ο ήρωας της Isabella Hammad, όπως η ίδια έχει παραδεχτεί, έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον παππού της για τον οποίο είχε ακούσει πολλές ιστορίες όταν ήταν παιδί. Ιστορίες για την εκκεντρική του συμπεριφορά και για τους έρωτές του στο Παρίσι. Και μεγαλώνοντας θέλησε να μάθει περισσότερα για τη ζωή του και να γράψει γι’ αυτήν.
No Comments