Όσοι με γνωρίζουν καλά, γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει καλύτερο δώρο να μου κάνουν από ένα βιβλίο -ή και περισσότερα! Έτσι κάθε φορά που έχω τα γενέθλιά μου ή τη γιορτή μου ή, τέλος πάντων, κάθε φορά που ένας φίλος θέλει να μου κάνει ένα δώρο, η βιβλιοθήκη μου γίνεται πλουσιότερη.
Aνάμεσα, λοιπόν, στα δώρα που μου έχουν φέρει κατά καιρούς είναι και το “Άρωμα”, το γνωστό μυθιστόρημα του Γερμανού συγγραφέα Πάτρικ Ζίσκιντ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Κι ενώ κάθε φορά που ανακαλύπτω βιβλία πίσω από τα περιτυλίγματα νιώθω μια χαρά που δεν περιγράφεται, αυτή τη φορά η αντίδρασή μου ήταν κάπως συγκρατημένη.
Ο λόγος;;; Το 2006 (αν θυμάμαι καλά) το βιβλίο αυτό έγινε ταινία. Αν και είμαι πιστή οπαδός της άποψης “πρώτα διαβάζω το βιβλίο και έπειτα -αν τύχει- βλέπω και την ταινία”, εδώ έκανα μία εξαίρεση. Ναι, καλά κατάλαβες! Είδα πρώτα την ταινία και δυστυχώς δεν μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Γι’ αυτό σύντομα ξέχασα την υπόθεση. Για κακή μου τύχη όμως δεν ξέχασα την απογοήτευση που ένιωθα φεύγοντας από τον κινηματογράφο, η οποία με απέτρεπε χρόνια ολόκληρα να διαβάσω το βιβλίο και εξαιτίας της οποίας απέφευγα ασυνείδητα να το αγοράσω.
Ώσπου -ΕΥΤΥΧΩΣ- το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου. Κι αφού στην αρχή δίστασα και το άφησα στην άκρη πολύ καιρό, στη συνέχεια το σκέφτηκα πολύ (περίπου τρεις μήνες) και αποφάσισα ότι είναι άλλο το βιβλίο και άλλο η ταινία. Πόσες φορές άλλωστε ένα καλό βιβλίο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη χωρίς επιτυχία; Πολλές! Ίσως αυτό να συνέβαινε και με “Το Άρωμα”.
Το καλό στην όλη υπόθεση ήταν τα πολλά χρόνια που μεσολάβησαν από τότε που είδα την ταινία μέχρι που διάβασα το βιβλίο. Επομένως, έχοντας ξεχάσει την πλοκή, τα πρόσωπα, τους τόπους θα αιφνιδιαζόμουν εκ νέου χωρίς να φέρνω στο νου μου συνεχώς στιγμιότυπα από την ταινία.
Και το διάβασμα ξεκίνησε…
- Η υπόθεση
Παρίσι, 17 Ιουλίου 1738…
Πίσω από έναν πάγκο και ανάμεσα στα σκουπίδια της ψαραγοράς γεννιέται ο σκοτεινός μας ήρωας, ο Ζαν-Μπατίστ Γκρενούιγ, με δύο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: από τη μία ο Γκρενούιγ μπορεί να οσφρηστεί τα πάντα, από την άλλη ο ίδιος δεν έχει δική του μυρωδιά. Από τις πρώτες ώρες της ζωής του έχει να αντιμετωπίσει το άσχημο πρόσωπο της ζωής. Μένει ορφανός και κανείς δεν θέλει να αναλάβει την ανατροφή του -τουλάχιστον όχι με ευχαρίστηση- μιας και η απουσία μυρωδιάς τρομάζει τον κόσμο και τον απομακρύνει από κοντά του. Ο ήρωας μας μεγαλώνει, δουλεύει σε ένα βυρσοδεψείο και αργότερα σε ένα αρωματοποιείο, όπου διαπρέπει λόγω του ιδιαίτερου χαρίσματος του. Μαζί του όμως μεγαλώνει ο εγωισμός, το μίσος και η κακία για τους ανθρώπους. Κουρασμένος από τη “δυσοσμία” των ανθρώπων απομονώνεται σε ένα ερημικό βουνό, κάνει ένα “ταξίδι” στο εσωτερικό της ψυχής του, ανακαλύπτει έντρομος την απουσία της δικής του μυρωδιάς και επιστρέφει στα εγκόσμια αποφασισμένος να δημιουργήσει το ανώτερο όλων των αρωμάτων… Αυτό της ανθρώπινης ύπαρξης. Με αυτό θα καταφέρει να μαγέψει και να χαλιναγωγήσει τα πλήθη, θα κάνει τους πάντες να τον λατρέψουν σαν Θεό. Και για να πετύχει το σκοπό του θα κάνει τα πάντα! Ακόμα και φόνο…
Αυτό το βιβλίο αποτελεί για εμένα μια μεγάλη έκπληξη! Είναι απρόβλεπτο, γεμάτο εκπλήξεις, όμορφες περιγραφές (ακόμα και όταν το περιεχόμενο τους προκαλεί φρίκη), σου προκαλεί θαυμασμό, αγωνία, συγκίνηση… Ποιος να μου το έλεγε -πριν το διαβάσω- ότι θα με μάγευε σε τέτοιο βαθμό που θα μιλούσα γι’αυτό ώρες ατελείωτες; Τι με εντυπωσίασε; Από πού να αρχίσω;! Η καλή γραφή, η ιδιαίτερη πλοκή (τι άραγε να ενέπνευσε τον συγγραφέα;), η αναπαράσταση της εποχής αλλά και του Παρισιού, ακόμα και οι πληροφορίες για την τέχνη της αρωματοποιΐας που είναι μεν επαρκείς, δίνονται όμως αριστοτεχνικά και με μέτρο για να μην κουράσουν τον αναγνώστη. Μα πάνω από όλα με εντυπωσίασε ο Ζαν-Μπατίστ Γκρενούιγ. Ναι, καλά διάβασες! Λάτρεψα τις εναλλαγές των συναισθημάτων που μου προκαλούσε αυτός ο χαρακτήρας.
Δυστυχώς το τέλος -αν και ανατρεπτικό, ίσως για κάποιους και λυτρωτικό- δεν με ικανοποίησε. Ένιωσα πως ήρθε ξαφνικά και απότομα. Βέβαια, αυτό δεν στάθηκε αρκετό να επηρεάσει την άποψη που σχημάτισα διαβάζοντας τούτο το βιβλίο που έμελλε να μπει στη λίστα με τα αγαπημένα μου. Γιατί εκτός του ότι μου κράτησε συντροφιά, στάθηκε αφορμή για ένα σωρό προβληματισμούς και για συζήτηση με άλλους φίλους των βιβλίων.
Αν είσαι κι εσύ λάτρης των βιβλίων, τότε σίγουρα πρέπει να το διαβάσεις (αν δεν το έχεις κάνει ήδη). Κι αν εσύ δεν είσαι του “διαβάσματος”, θα έχεις κάποιον φίλο ή φίλη που είναι. Και μόλις βρήκες τι δώρο θα του/της κάνεις! Πάτησε εδώ για να το αποκτήσεις και χωρίς κόπο αυτό θα έρθει στην πόρτα του σπιτιού σου!
Υ.Γ.: Συγχώρεσέ μου την πολυλογία. Είναι που μέθυσα από το μαγευτικό “άρωμα”!!!
Extra info: Το “Άρωμα” είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Πάτρικ Ζίσκιντ. Εκδόθηκε το 1985.Έχει μεταφραστεί σε 37 γλώσσες. Για 9 χρόνια βρισκόταν στη λίστα των best sellers του περιοδικού Der Spiegel και οι New York Times το ανακήρυξαν Βιβλίο της Χρονιάς για το 1986 και το 2006. Λόγω της μεγάλης επιτυχίας του το “Άρωμα” μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον Τομ Ρίκβερ.
No Comments