Παρασκευή επιτέλους και το πιο πιθανό είναι ότι αναρωτιέσαι ήδη πώς θα περάσει ευχάριστα το Σαββατοκύριακό σου! Μα φυσικά οργανώνοντας μία μονοήμερη εκδρομή!
Και εννοείται πως θα σε βοηθήσω στην προετοιμασία! Πρόσφατα έκανα ταξιδάκι αστραπή, μιας μέρας δηλαδή, στα Καλάβρυτα κι έχω να μοιραστώ μαζί σου την εμπειρία μου και επομένως μερικές ιδέες σχετικά με το τι να κάνεις αν βρεθείς μια μέρα σε αυτή την ιστορική πόλη.
Όπως άλλωστε έχει πει και ο Ιμπν Μπατούτα (Μαροκινός και Βέρβερος περιηγητής, γνωστός για τα μεγάλα ταξίδια του) “το να ταξιδεύεις αρχικά σε αφήνει άφωνο, έπειτα σε μετατρέπει σε αφηγητή”. Και αυτό ακριβώς συνέβη και σε εμένα… Στην αρχή έμεινα άφωνη από όσα είδα και έμαθα στα Καλάβρυτα, αλλά τώρα σκοπεύω να σου τα αφηγηθώ με κάθε λεπτομέρεια.
Φυσικά και έχω να πω πολλά! Αλλά μην τρομάζεις! Δες τη θετική πλευρά! Εσύ δεν θα χρειαστεί να ασχοληθείς ιδιαίτερα με την οργάνωση της εκδρομής!
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Η ορεινή κωμόπολη των Καλαβρύτων είναι χτισμένη στις πλαγιές των Αροανίων (Χελμός). Χτισμένη στη θέση της αρχαίας αρκαδικής πόλης Κύναιθας διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην επανάσταση του 1821 και βίωσε τη σκληρότητα των Γερμανών αργότερα, κατά της διάρκεια της κατοχής. Σήμερα αποτελεί τουριστικό προορισμό για όλες τις εποχές του χρόνου ικανοποιώντας ακόμα και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη μιας και προσφέρει επιλογές για κάθε γούστο.
ΦΥΓΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Το ταξίδι για τα Καλάβρυτα για εμένα και την παρέα μου είχε ως αφετηρία την πόλη της Αθήνας. Αν και βάσει προγράμματος (το οποίο εγώ οργάνωσα) το ταξίδι έπρεπε να ξεκινήσει στις 7:00, το γεγονός ότι θα ταξιδεύαμε με το δικό μας αυτοκίνητο μας έδωσε τη δυνατότητα να καθυστερήσουμε λίγο και να ξεκινήσουμε στις 9:00 (η αλήθεια είναι -τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα- ότι σχεδόν ποτέ δεν ακολουθώ το πρόγραμμα). Πήραμε μαζί μας τον καφέ, την καλή μας διάθεση και ζεστά μπουφάν (ευτυχώς!) και μετά από δυόμιση ώρες οδήγησης περίπου κάναμε την πρώτη μας στάση.
ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΣΗ : ΜΕΓΑ ΣΠΗΛΑΙΟ
Λίγο πριν φτάσουμε στα Καλάβρυτα, συναντήσαμε την Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου. Σκαρφαλωμένο πάνω στα βράχια το μοναστήρι αυτό κέρδισε το θαυμασμό μας με την πρώτη ματιά. Επισκεφθήκαμε τον Ναό, ο οποίος είναι σκαμμένος στον βράχο, ανάψαμε ένα κεράκι, προσκυνήσαμε την εικόνα της Παναγίας που είναι δουλεμένη από μαστίχα και κερί σε σανίδα και μάθαμε πώς ανακαλύφθηκε (μια βοσκοπούλα, η Ευφροσύνη, έβοσκε εκεί κοντά το κοπάδι της. Ένας τράγος το έσκαγε συνεχώς και πήγαινε στην πηγή του Σπηλαίου για να ξεδιψάσει. Μια μέρα η Ευφροσύνη τον ακολούθησε και ανακάλυψε την Ιερή εικόνα που τη φυλούσε ένας φοβερός δράκος, ο οποίος αργότερα σκοτώθηκε από κεραυνό). Τέλος, θαυμάσαμε τα πολύτιμα κειμήλια της Μονής στο Μουσείο της καθώς και την “Πηγή της Κόρης” που βρίσκεται στο Σπήλαιο.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΤΑΣΗ : ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ
Μιας και ήταν ακόμα νωρίς δεν κάναμε στάση στα Καλάβρυτα, αλλά επισκεφθήκαμε την Ιερά Μονή Αγίας Λαύρας, μία από τις αρχαιότερες μονές της Ελλάδας. Εδώ γράφτηκε ιστορία. Εδώ, τον Μάρτιο του 1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο του Αγώνα, όρκισε τους Αγωνιστές, ευλόγισε τα όπλα τους και κήρυξε την Ελληνική Επανάσταση. Περιηγηθήκαμε στον χώρο και μπήκαμε στο μοναστήρι, όπου και πάλι ανάψαμε ένα κεράκι, προσκυνήσαμε τις εικόνες και θαυμάσαμε τα πολύτιμα κειμήλια με πρώτο και πιο σημαντικό ίσως το ίδιο το Λάβαρο της Επανάστασης. Φουσκωμένοι από περηφάνια και γεμάτοι θαυμασμό για το θάρρος και την τόλμη των προγόνων μας αφήσαμε πίσω μας το μοναστήρι και οδηγήσαμε μέχρι το Σπήλαιο των Λιμνών.
ΤΡΙΤΗ ΣΤΑΣΗ : ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΩΝ ΛΙΜΝΩΝ
Κοντά στο χωριό Καστριά, 17 χιλιόμετρα περίπου από τα Καλάβρυτα, βρίσκεται ένα από τα μνημεία της φύσης της περιοχής, το Σπήλαιο των Λιμνών. Πρόκειται για ένα σπήλαιο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες με μία ιδιαιτερότητα σε σχέση με τα υπόλοιπα: στο εσωτερικό του υπάρχουν πολλές κλιμακωτές λίμνες που εκτείνονται σε τρεις ορόφους και το καθιστούν μοναδικό στο είδος του! Μπήκαμε στο Σπήλαιο από τεχνητή σήραγγα που οδηγεί κατευθείαν στον δεύτερο όροφο και η διάβαση των λιμνών γίνεται από υπερυψωμένες τεχνητές γέφυρες. Πιστεύω ότι αξίζει να το επισκεφθεί κανείς γιατί οι εικόνες που θα αντικρύσει είναι μαγικές!
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΑΣΗ : ΤΟΠΟΣ ΘΥΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΚΑΠΠΗ
Η ώρα έχει περάσει και σε λίγο θα αρχίσει να νυχτώνει οπότε κάνουμε την τελευταία μας στάση στην Ράχη του Καππή που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το εμπορικό κέντρο των Καλαβρύτων. Στις 13/12/1943 και ώρα 2:34 μ.μ. οι Γερμανοί αφού έκλεισαν τα γυναικόπαιδα στο δημοτικό σχολείο με σκοπό να τους κάψουν, έβαλαν φωτιά σε όλο το χωριό και οδήγησαν εδώ, στον λόφο Καππή, όλους τους άνδρες άνω των 14 ετών όπου και τους εκτέλεσαν. Λόγω της αμφιθεατρικής θέσης του σημείου οι άνδρες ήταν αναγκασμένοι να βλέπουν τις οικογένειές τους και τους κόπους μιας ζωής να χάνονται λίγη ώρα πριν χαθούν κι εκείνοι. Ο τελικός απολογισμός της Επιχείρησης Καλάβρυτα ήταν η ολοκληρωτική καταστροφή των Καλαβρύτων και πάρα πολλών χωριών της περιοχής καθώς και η εκτέλεση 696 Ελλήνων. Σήμερα ένας μεγάλος σταυρός βρίσκεται εκεί για να θυμίζει το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα και στην κατακόμβη βρίσκονται τόσα καντηλάκια όσες και οι οικογένειες των εκτελεσθέντων.
Αφού κάναμε μερικές βόλτες στον κεντρικό πεζόδρομο συζητώντας για όλα αυτά που ακούσαμε και μάθαμε κατά τη διάρκεια της εκδρομής, νιώσαμε κάπως εξαντλημένοι. Μάλλον γιατί περπατήσαμε πολύ και ξεχάσαμε να φάμε κάτι. Είδαμε όμως ότι τα περισσότερα εστιατόρια-ταβέρνες ήταν ασφυκτικά γεμάτα και έτσι επιλέξαμε να επισκεφθούμε ένα ταβερνάκι εκτός “πιάτσας” που φημίζεται για τα μαγειρευτά του. Ο χώρος ζεστός και φιλόξενος, το προσωπικό γρήγορο, φιλικό και ευγενικό και το φαγητό σπιτικό και νόστιμο. Δοκιμάσαμε διάφορα πιάτα και τολμώ να πω ότι όλα μου θύμισαν τη μαγειρική της γιαγιάς μου. Το ωραίο κρασί και η μουσική που έπαιζε σε χαμηλή ένταση συνόδευσαν με τον καλύτερο τρόπο το γεύμα μας.
Μετά από το φαγητό μια βόλτα είναι πάντα απαραίτητη. Οπότε επιστρέψαμε στον κεντρικό πεζόδρομο, χαζέψαμε στα τουριστικά μαγαζάκια και πήραμε ενθύμια και τοπικά προϊόντα. Λικέρ τριαντάφυλλο, γλυκό του κουταλιού ροδοζάχαρη (τοπικό παραδοσιακό γλυκό με ροδοπέταλα), τσάι του βουνού, χειροποίητα ζυμαρικά…
Οι άνθρωποι που συναντήσαμε ήταν πολύ φιλόξενοι και πρόθυμοι να μοιραστούν μαζί μας τα μυστικά του τόπου τους, από το ποια είναι η καλύτερη εποχή να περπατήσεις τη διαδρομή που διανύει ο οδοντωτός μέχρι τις γεύσεις που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσεις…
Η ώρα εφτά, έχει νυχτώσει πλέον αλλά εμείς αρνούμαστε να φύγουμε. Αφού στεκόμαστε για λίγο στον σταθμό του οδοντωτού και απολαμβάνουμε την ησυχία, αναβάλουμε για λίγο ακόμα την αναχώρησή μας και τρυπώνουμε σε ένα καφέ για να πιούμε ένα καφεδάκι και να χαλαρώσουμε πριν επιστρέψουμε στην Αθήνα. Το μαγαζί μικρό αλλά απίστευτα ζεστό και “χουχουλιάρικο” (φυσικά βοηθούσε και το πανέμορφο τζάκι που έκαιγε), η διακόσμηση μοντέρνα, ο ελληνικός στη χόβολη γευστικότατος, οι μουσικές επιλογές απόλυτα ταιριαστές με το περιβάλλον. Ήταν πραγματικά ένας πολύ ωραίος τρόπος να τελειώσει η εκδρομή μας στα Καλάβρυτα.
Φορτωμένοι με όμορφες εικόνες και τοπικά καλούδια αλλά έχοντας και μια διάθεση ελαφρώς μελαγχολική, αφού κάτι όμορφο τελείωσε, υποσχόμαστε ότι θα επιστρέψουμε στα Καλάβρυτα για νέες περιπέτειες!
No Comments